لما الواحد يتعب من الواقفة بيروح لأقرب كرسى عشان يقعد ويرتاح
لما الواحد يكون ماشى كتير وتعب بيدور على اقرب كرسى عشان يرتاح
ولما يرتاح يقوم تانى يكمل حياته وينسى الكرسى اللى كان شايله فى وقت تعبه
ولما الكرسى دا يتكسر ماحدش بيبص عليه تانى .. وعلى طول يدور على غيره يكون سليم
عمر حد فينا دور يصلح الكرسى بتاعه اللى كان بيرتاح عليه.... ماظنش
فى بعض الناس بتتعامل كدا .. لما تكون تعبانه ومحتاجة حد يسمعها تجرى عليك عشان تسمعها وتشيل همومها
لكن يوم ما تكون انت اللى محتاج تتكلم ... مش تلاقيهم .. ويكون فى مليون مبرر لعدم وجودهم
مش عارفه ايه السبب.... و ليه ؟؟
بس انا مش كرسى ولا ها اقبل اكون كرسى لحد انانى
هناك تعليقان (2):
حقيقى يا نور قريتى اللى جوايا
وانا بضم صوتى لصوتك وبقول انا مش كرسى
ده اسوأ احساس انك تحسى انك مرحلة فى
حياة الانسان اللى بتحبه ومش شرط كمان
تكون علاقة حب ده ممكن يحصل بين اى شخصين
لكن انك تكون انسان على هامش حياة
انسان تانى انانى؟ ده الظلم نفسه
فعلا يافراشة مش شرط تكون علاقه حب
لان ممكن تلاقى صديق مش يعرفك غير وقت شدته هو وبس اما لما تكونى عايزه جنبك مش تلاقيه
شكرا يافراشه على تشريفك للمدونه
ودايما منورها بتعليقاتك
إرسال تعليق